DOWODY NA NIEŚMIERTELNOŚĆ DUSZY - FAJDROS

 DIALOG FAJDROS

Fajdros czyta List Lizjasza, który piszę że niby lepiej jest obdarzyć uczuciem tego co nie kocha, niz tego który kocha -> Z czym [jak wiemy, bo przeczytaliśmy Dialog ;)] Sokrates się nie zgadza, rozprawiając o tym, że to wcale nie jest tak do końca. Ale w gruncie rzeczy jest to mało istotne, bo to co ważne w tym całym wywodzie to pierwszy dowód na nieśmiertelność duszy.

PIERWSZY DOWÓD NA NIEŚMIERTELNOŚĆ DUSZY 

• MIT O WOŹNICY czyli porównanie DUSZY do:
  1. Woźnicy -> Odpowiada Rozumnej części duszy,
  2. Konia Pięknego -> Odpowiada Szlachetnemu Zapałowi,
  3. Konia Złego -> Odpowiada Pożądliwości.
• Dusze ludzkie wędrują w orszakach 11-stu bogów, podążają w stronę idei by je oglądać. te, które nie zobaczą idei  spadają i wcielają się w ciała zwierząt -> te nie będą mogły wcielić się w dusze ludzkie, dopóki nie zobaczą idei. Im lepiej dusze widzą idee, w tym lepszych ludzi wchodzą.
• W tym momencie warto wspomnieć, ze przy okazji Sokrates definiuje DIALEKTYKĘ - jako umiejętność widzenia całości i ograniczania związanych części [innymi słowy jako uogólnienie i podział].
• Oprócz mitu o woźnicy jest także WYWÓD ŚCISŁY czyli DOWÓD Z RUCHU:
  1. Wszelka dusza jest nieśmiertelna bo co się wiecznie rusza nie umiera. Tylko to co inne rzeczy porusza, a samo skądinąd ruch bierze, mając koniec ruchu, ma też i koniec życia.
  2. NIEŚMIERTELNE jest to, co samo siebie porusza. To jest początkiem ruchu i to jest ISTOTĄ DUSZY, bo gdyby było zrodzone to NIE byłoby źródłem ani początkiem ruchu, bo byłoby zniszczalne. 
   

Tekst opracowałam na podstawie Książek, Notatek własnych, Wykładów prof. J. Gajdy-Krynickiej.