WILSON - TYPY AGRESJI

Dzięki pracy MISTRZA HUBERTA L. [Nie wiem czy Mistrz wyrazi zgodę aby umieścić na moim skromnym blogu jego nazwisko w całości ;] Przedstawiam: 

Problem różnych typów agresji, w ujęciu SOCJOBIOLOGA - EDWARDA O. WILSONA:

Wilson uważa, że agresja jest wrodzona człowiekowi. Działania wojenne towarzyszą ludziom od gromad zbieracko-myśliwskich po państwa przemysłowe. Jest praktycznym sposobem zapewnienia sobie sukcesu ewolucyjnego. To że jakaś cecha jest wrodzona, nie oznacza jednak, że ujawni się zawsze, jest tylko pewną potencją, która może się zaktualizować. Czynniki składające się na agresję: biologiczny, dziedziczny, warunki środowiskowe. Jesteśmy na dole drabiny agresji wśród innych gatunków, ale genetycznie mamy usposobienie do odczuwania wrogości i agresywnego zachowania się. Wg Wilsona, myli się Freud, który uważa, że agresja jest rezultatem popędu, który musi znaleźć swoje ujście. Wadliwie określa się jednym terminem wiele reakcji mających oddzielne ośrodki kontrolne w systemie nerwowym. Można wyróżnić siedem takich reakcji: 

• Obrona podbój terytorium, 

• Dążenie do dominacji w grupie, 

• Agresja seksualna, 

• Akty wrogości mające zakończyć okres karmienia, 

• Agresja wobec zdobyczy, 

• Obrona przed drapieżnikami, 

• Umoralniająca agresja mająca służyć umocnieniu panujących w danym społeczeństwie reguł. 

Aby unaocznić różnice między tymi czynnikami, Wilson podaje przykład grzechotników, które rywalizując o samice napierdalają się fizycznie, ale nie kąsają się, chociaż posiadają śmiercionośny jad. Inaczej grzechotnik atakuje zdobycz, inaczej broni się przed napastnikiem, inaczej walczy o samice. Ponadto, nie istnieje żaden rodzaj agresywnego zachowania, który miałby postać ogólnego instynktu, właściwego wielu gatunkom. Agresja występuje u zwierząt jako sposób kontrolowania zasobów środowiska, zwiększa się więc w przypadku niedoboru zasobów. Gatunki, którym nie brakuje zasobów, zazwyczaj są do siebie pokojowo nastawione. Są gatunki bardziej i mniej agresywne. Pawiany, gdyby miały broń nuklearną, rozjebałyby świat w ciągu tygodnia. Dla każdego środowiska istnieje odpowiednia dystrybucja prawdopodobnych reakcji. Zestaw reakcji uaktywnia się lub zanika w określonych okolicznościach. Agresja nie jest więc prostą, przypominającą odruch reakcją, lecz całą skalą zachowań. Agresja jest zachowaniem chwiejnym, może się zmieniać. U człowieka, zachowanie zależy od rodzaju doświadczeń dostarczanych przez kulturę, ale pełny zestaw możliwości ludzkich, jest rzeczą dziedziczną. Agresja człowieka jest odróżnialna od agresji innych gatunków. 

TERYTORIALIZM:

Obrona terytorium występuje tylko wtedy, jeśli ma uzasadnienie ekonomiczne u zwierząt tzn., opłaca się bronić jakichś rzadkich zasobów jak pożywienie, schronienie itd. Ten język biologiczny można przełożyć na zachowanie nowoczesnej własności w społecznościach ludzkich. Każda kultura tworzy reguły dotyczące zachowania przestrzeni i własności. Wojnę można nazwać zaburzeniem zakazów terytorialnych. Istnieje wrodzona predyspozycja do tworzenia kulturowych form agresji w taki sposób, że świadoma część umysłu zostaje odseparowana od surowych, zakodowanych w genach procesów biologicznych. Kultura nadaje agresji określoną formę i uświęca jej praktykowanie przez wszystkich członków plemienia. Zmniejszanie różnic kulturowych, według marksistowskiego bełkotu, ma prowadzić do zmniejszenia poziomu agresji, gdyż ciężej odróżnić wówczas swoich od obcych.