PIERWSZY PORUSZYCIEL
XII Księga METAFIZYKI Arystotelesa jest nazywana Księgą Teologiczną. W niej PERWSZY PORUSZYCIEL ukazywany jest jako:
- Immanentny ze światem, tzn. Nie może świata wprowadzić w ruch [Wprowadza w ruch niebo gwiazd stałych, a one wprowadzają w ruch resztę].
- Nie ma nic z materii i jet bytem prostym.
- Nie wie niczego o świecie, bo nie ma oglądu zmysłowego.
- Porusza przyciągając MIŁOŚCIĄ, jest przyczyną sprawczą i celową.
- Utrzymuje RUCH w nieskończoność.
- Jest bytem żywym, najdoskonalszym i najszczęśliwszym.
- Jest transcendentny i jest czystym aktem.
- Pierwszy Poruszyciel to Samomyśląca Myśl, a człowiek się do niego upodabnia i dąży do Najwyższego Dobra jeśli o nim myśli.
- Niczego mu nie brakuje.
- Nie skonstruował świata, nie dał mu ładu ani porządku.
DOWÓD NA KONIECZNOŚĆ BYTOWANIA PIERWSZEGO PORUSZYCIELA Z VII KSIĘGI FIZYKI ARYSTOTELESA
- Musi być czynnik, który porusza, a sam nie jest nieruchomy.
- Musi bytować niezrodzony, niezniszczalny, wieczny, niezmienny i konieczny.
- Musi być nieruchomy -> Jest substancjalny ale niematerialny.
- Nie może posiadać możności ruchu bo jest z innej OUSIÁ niż materia.
- Jest bytem prostym, więc jest niedostępny w oglądzie zmysłowym.
- Nie tworzy świata [bo czas jest wieczny], a jedynie wprawia go w ruch.
uśmiechnij sie
OdpowiedzUsuń