Problem Konieczności u Kripke'go!~

Właśnie doznałam olśnienia! Bowiem koncepcja Kripke'go wydawała mi się jedną z najbardziej przystępnych podczas nauki na egzamin z Semiotyki. Ale dopiero dzisiaj, czytając genialne (no poprostu mega mega genialne!) opracowanie Znaczenia, a Konieczności na gavagai.com uświadomiłam sobie całą istotę jego teorii. Jak wiadomo jest on absolutnym przeciwnikiem deskrypcjonizmu, co wiedziałam już od dawna, ale nie wiedziałam tak naprawdę na czym zasadza się podstawa jego polemiki. Otóż stwierdza on, że istnieją konieczne prawdy aposteriori, co o 360 stopni odwraca powszechne mniemania zarówno racjonalistów, jak i empirystów, jakoby konieczne mogły być tylko prawdy (sądy czy też idee, jak kto woli) apriori. Ale o tym później. Bowiem w swoim dziele Saul Kripke wyróżnia konieczność metafizyczną i epistemologiczną. Sam problem konieczności ma bardzo długą historię, lecz mimo wielu debat filozoficznych, praktycznie każdy filozof przed Kripke'm uważał, że sądy konieczne mogą istnieć jedynie apriori. A dlaczego? Bo aposteriori (czyli wysnute za pomocą doświadczenia) byłyby po prostu niepewne. Gdy biorę np. zdanie "Gwiazda Poranna jest to Gwiazda Wieczorna" to stwierdzenie to, jest sądem aposteriori, gdyż mogłam dojść do tego jedynie drogą obserwacji (czyli doświadczenia). Tutaj wszyscy zgodziliby się, że to zdanie, nie może być zdaniem koniecznym, według Kripkego jednak - jest, a dlaczego?

Dlatego, że Gwiazda Poranna i Gwiazda Wieczorna to nazwy własne (czyli jego sławetne desygnatory), które w każdym świecie możliwym oznaczałyby ten sam obiekt, co w świecie rzeczywistym. A oczywiście w świecie rzeczywistym wiemy, że te nazwy oznaczają ten sam obiekt, dzięki obserwacjom astronomicznym. Skoro więc we wszystkich możliwych światach zdanie "Gwiazda Poranna jest to Gwiazda Wieczrna" jest prawdziwe to oznacza iż jest to zdanie konieczne! Ale przecież skoro jest to zdanie oparte na obserwacji, to jak każde takie zdanie jest ono niepewne-,- Czy nie wynika z tego, że MOŻLIWE jest aby to zdanie było fałszywe? Oto jak radzi sobie z tym problemem Kripke i w jaki sposób stwierdza jego konieczność: Otóż Kripke mowi, że ta możliwa fałszywość zdania odnosi się do MOŻLIWOŚCI EPISTEMOLOGICZNEJ, tzn. biorąc pod uwagę wszystko to co wiemy, jest (w zasadzie) możliwe, że pewnego dnia odkryjemy, że myliliśmy się i obserwacje były niedokładne. Zdanie "Gwiazda Poranna jest to Gwiazda Wieczorna" posiada jednak tę dosyć szczególną (a dotąd przeoczaną właściwość), że O ILE JEST JUŻ PRAWDZIWE, TO JEST PRAWDZIWE WE WSZYSTKICH MOŻLIWYCH ŚWIATACH! Właśnie w tym sensie jest ono konieczne! Konieczność tę (którą Kripke rozumie w ten sposób, że o ile coś jest prawdziwe to jest to konieczne) określa jako KONIECZNOŚĆ METAFIZYCZNA! Więc dla niego zdanie "Gwiazda Poranna jest to Gwiazda Wieczorna" jest zdaniem metafizycznie koniecznym i to taką konieczność (a nie tą drugą, epistemologiczną) przyjmuje Kripke!

Czyż to nie jest piękne, że nie mogłam zaczaić Gościa tylko dlatego, że wcześniej inaczej rozumiałam konieczność i desygnaty (czyli tylko sztywne określenia oznaczające pewien obiekt)?

Kripke bez wątpienia walczy z deskrypcjonizmem. Uważa, że nadawanie cech i opisy mają tylko pokazywać odniesienie do pewnych przedmiotów, a nie ustalać ich sens. Jak dokładnie to rozumieć?
Na początek zachowajmy się jak deskrypcjoniści i załóżmy, że przedmioty możemy od siebie odróżnić dzięki deskrypcji (czyli dzięki opisowi). Wtedy nazwa będzie znaczyć to samo co opis, czyli nie będzie sztywnym desygnatorem. W związku z tym powiedzmy "Arystoteles jest największym człowiekiem, który filozofował z Platonem". Jeśli uznamy to za definicję, to nazwa Arystoteles będzie oznaczać "największego człowieka, jaki filozofował z Platonem". Wtedy w jakimś możliwym świecie inny człowiek musiałby prowadzić badania z Platonem, a co za tym idzie, ktoś inny byłby Arystotelesem, bo Arystoteles, którego opisaliśmy byłby w świecie rzeczywistym. 
Ale jeśli posłużymy się opisem (deskrypcją) tylko po to, żeby ustalić to, do czego odnosi się dana nazwa, to wtedy człowiek będzie tym, do czego odnosi się Arystoteles we wszystkich światach!
No czyż to nie jest piękne? Czy nie można było tak opisać jego teorii na zajęciach?